Rafael Jesús Carmona

En Silencio



Y voy desapareciendo en silencio
en islas ocultas de cómplices brumas,
en los sueños de otros tiempos.

Se va apagando mi natural frescura
como el aire cuando deja de ser viento.

Cargada la huella, pisada de hartura
marca el camino de mi desaliento.
Me espanta de los años la premura.

Entrego a la balanza mi lamento
y desploma todo el peso en amargura.

¡Oh, puro canto de tristes versos!
¡Colmad mi existencia de ternura!

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Rafael Jesús Carmona.
Published on e-Stories.org on 08.02.2013.

 
 

Comments of our readers (0)


Your opinion:

Our authors and e-Stories.org would like to hear your opinion! But you should comment the Poem/Story and not insult our authors personally!

Please choose

Vorig bericht Volgend bericht

Meer uit deze categorie "Eenzaamheid" (Poems in het Spaans)

Other works from Rafael Jesús Carmona

Vond je dit een leuk artikel? Kijk dan eens naar het volgende:

Nada humano me es ajeno - Rafael Jesús Carmona (Filosofisch)
Fin d´Octobre à Avignon - Rainer Tiemann (Eenzaamheid)
RENAISSANCE - Mani Junio (Algemeen)