He sentido la muerte abrazarse a mi olvido. Derrumbarme cuando me diagnosticaron esclerosis múltiple (EM). A veces lucho con la misma fuerza interior que va abatiendo todo mi ser hasta una trinchera demasiada profunda. Intento avanzar, pero cada día disparo al aire éstos esfuerzos caducos, batallados con desesperación invadida e infranqueable muro golpeado; alzo mi aliento y me paralizo. Lucho, no paro de luchar, con la esperanza de salir de aquí. De esta inmovilidad del no querer y del que nunca ostento. Pero el sueño se va congelando, sufro haciéndome inútil peso sobre un mar muy helado, relegado a flotantes casquetes polares de mi propia desesperación. Porque marcho por unos mares que casi nadie mira, zozobro por unos cauces helados por esta sensibilidad del por qué a mí me tuvo que pasar. Mi único enemigo reside en mi único cuerpo. ¡Qué milagroso descubridor sería aquel que sirviera de brújula a estos tratamientos martirizándonos eternos! ¡Quién nos rescatara del naufragar donde sin querer, me voy hundiendo!
All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Vicente Gómez Quiles.
Published on e-Stories.org on 25.03.2012.
Meer uit deze categorie "Droefheid" (Short Stories in het Spaans)
Other works from Vicente Gómez Quiles
Vond je dit een leuk artikel? Kijk dan eens naar het volgende: