Lourdes Pérez Nëel

EL MENDIGO

Ojos tristes al mirar,
tierna juventud que voló,
envuelta siempre en soledad,
en amargura y dolor.
Frente torturada sin piedad,
pasan los años
y va aumentando la edad,
de este pobre desgraciado.
Manos suplicantes,
extendidas todo el día,
en un vagar errante,
por las calles vacías.
Cuerpo marchito,
por las huellas del tiempo,
su voz es un susurro,
que se pierde en el viento.
Sólo en un rincón,
poco a poco va muriendo,
en sus ojos brilla una ilusión,
pues llega el final de su sufrimiento.
Con la luz de un nuevo día,
mirando vagamente alrededor,
dice su último adiós a la vida...

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Lourdes Pérez Nëel.
Published on e-Stories.org on 24.05.2010.

 
 

Comments of our readers (0)


Your opinion:

Our authors and e-Stories.org would like to hear your opinion! But you should comment the Poem/Story and not insult our authors personally!

Please choose

Vorig bericht Volgend bericht

Meer uit deze categorie "Gedachten" (Poems in het Spaans)

Other works from Lourdes Pérez Nëel

Vond je dit een leuk artikel? Kijk dan eens naar het volgende:

MON FILS? MA FILLE? - Lourdes Pérez Nëel (Gevoelen)
Darkness of a way - Helga Edelsfeld (Gedachten)
Being interested - Inge Hoppe-Grabinger (Leven)