Antonio Justel Rodriguez

LIGUE A ETERNIDADE



...esse escrutínio da dor, que dói e torna a voz áspera,
os lábios e os ossos, esse cansaço final do que há ou resta,
[tédio, brevidade e frieza]
até quando, até quando tem que ser?
... deus do meu corpo, levanta uma fonte de forças vivas
com o qual deter meus rios e mares negros,
Observa em que tremor mantenho o meu ser e em que infortúnio
A fé em si mesma se extingue e não consola;
… porque é certo humilhar-se, parar e então observar os desastres surgirem ou passarem?
É a solidão com o vasto domínio que seu poder acarreta?
...oh velho Deus com minhas crises de homem, preciso viver, me esforçar e pisar na luz,
para iluminar a eternidade com este momento difícil mesmo que depois os colapsos destruam meus ombros
e nem o amor nem a liberdade aparecem, nem mesmo uma canção mínima com seu raio de luz
no peito;
... oh Deus que corre em meu sangue silencioso e ferido, levanta minhas mãos para que eu possa continuar,
Toca-os com teu fogo vivo e incendeia-os, reconstrói-os, tira-os do estupor da morte
e torná-los dignos, capazes de lutar.
***
Antonio Justel/Órion de Panthoseas
https://oriondepanthoseas.com
***

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Antonio Justel Rodriguez.
Published on e-Stories.org on 07.02.2025.

 
 

Comments of our readers (0)


Your opinion:

Our authors and e-Stories.org would like to hear your opinion! But you should comment the Poem/Story and not insult our authors personally!

Please choose

Vorig bericht Volgend bericht

Meer uit deze categorie "Algemeen" (Poems in het Portugees)

Other works from Antonio Justel Rodriguez

Vond je dit een leuk artikel? Kijk dan eens naar het volgende:

DEI SIMBOLI - Antonio Justel Rodriguez (Algemeen)
Winter Day - Inge Offermann (Algemeen)
I wish... - Jutta Knubel (Kameraadschap)