DOOD VAN STILTE: EPOPEY [Opgedragen aan Federico García Lorca

“… plooien van de dood liepen, op zilveren kussens,
en de lucht speelde met tranen en de ochtend met tranen;
“…op de doorwaadbare plaatsen van de rivier werd zijn borst opengesneden met een mes,
De stilte bebloed, hij verliet het leven in het water…’
“…de diepe echo’s van de ochtend werden wakker,
De moederbedden, de mirtebomen en de brembomen beefden...’
“… er kwam een ​​tussenzin van verbazing doorheen, trillend van vlammen,
rijdend op de twaalf merries die parelmoeren veulens ter wereld brengen...”
“…onder een stortvloed van verdriet, als de maan oranje is,
De dauw scheurde de aderen door riet en braamstruiken...’
“…laat hem met lelies zwaaien en zingen bij de watervallen,
Laat hem naar de bruggen kijken, laat hem met rust en kalm...'
“… als een pure minnaar – zwarte tule, wit gezicht –
eenzaamheid in haar kloosters, op blote voeten, riep ze bij zonsopgang…’.
***
Antonio Justel/Orion van Panthoseas
https://oriondepanthoseas.com
***