Ricardo Guerra Victoria

FANTASMAS Y SENTIMIENTOS

En lo etéreo de mi mente

Siluetas sombras y versos

han estado conversando

Y fantasmas delirantes

En mi caminar constante

Me han seguido acompañando

 

Las siluetas comentaban:

¿Víctimas o victimarios?

Ninguno hay en este cuento

Es la historia compendiada

De amores y desaciertos

Donde elegimos momentos

Que atesorar en silencio.

Por qué seguir reprochando

Que la paz cada uno encuentre

hemos estado conscientes

cada cual entristecido

Verdugo juez y jurado

de su vida ya lo ha sido

su dolor se ha convertido

en el precio que han pagado.

 

Las sombras también decían:

Valor hoy no encontraremos

De recordar todo lo bello

Aquello que fue de ensueño

Donde el universo entero

Envidiaba nuestros besos.

Ahora nos inunda el miedo

De aceptar sinceramente

Que fueron más las sonrisas

Que fueron más alegrías

Amor, cariño y ternura

Que nos dimos con el alma

Que esos pérfidos momentos

que trajeron amargura.

 

Luego escribieron los versos:

Que el brillo de su mirada

Nunca pierda su candor

Ni su rostro el esplendor

De luna llena plateada.

Que al avanzar decidida

En su nuevo derrotero

De paz en ese sendero

Se llene toda su vida.

 

Los fantasmas a mi lado:

Son veintitrés los fantasmas

Que cada día me acompañan

Y en las noches sin permiso

Llegan jugando a mi cama

Susurrándome al oído

Con tu picardía insolente

Y de forma irreverente

Tranquilizan mis latidos

Hasta quedarme dormido.

Luego a soñar comienzo

Y al borde de la locura

En ese mundo perfecto

Donde aún tu piel es mi lienzo

Alguno de tus fantasmas

Viene mi frente a besar

Y me dice con dulzura

Con una bella sonrisa

Ya debo irme de prisa

Y Tu debes despertar.

 

Y cada mañana pienso:

No mancharé su recuerdo

Con argumentos lascivos

Porque fue una vida plena

La más hermosa faena

Donde juntos construimos

Un hogar y una familia.

Testimonio de alma briosa

Quede escrito y declarado

Ningún pecado la opaca

En mi mente presurosa

En mi corazón rasgado

Me siento privilegiado

De que haya sido mi esposa.

Dejo en puntos suspensivos

Lo inconcluso de este sueño

Y escribiré con empeño

Con mis últimos suspiros

Con un lápiz en la mano:

En esta vida aleatoria

Fuiste la pena ilusoria

Que me hizo más humano

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Ricardo Guerra Victoria.
Published on e-Stories.org on 11.09.2020.

 
 

Comments of our readers (0)


Your opinion:

Our authors and e-Stories.org would like to hear your opinion! But you should comment the Poem/Story and not insult our authors personally!

Please choose

Vorig bericht Volgend bericht

Meer uit deze categorie "Liefdesverdriet" (Poems in het Spaans)

Other works from Ricardo Guerra Victoria

Vond je dit een leuk artikel? Kijk dan eens naar het volgende:

Silencio y Paz. - Ricardo Guerra Victoria (Gedachten)
Switched on and of ....?💔 - Ursula Rischanek (Liefdesverdriet)
Only three words...❣️ - Ursula Rischanek (Liefde & Romantiek)