Diego Marroquin

Tiempo Muerto

Pulsera hermosa y deslumbrante.

El reloj a su lado inquietante,

Su tic-tac con ritmo marcaba,

La compañía lo azaraba.

 

“¿Qué sucede bella pulsera?”

“Estas vivo, yo estoy muerta”.

Un dolor la respuesta era,

Pero estaba muy despierta.

 

Su tiempo no era suficiente,

El dolor era muy creciente,

Decisión apresurada,

Empatía desesperada.

 

El tic-tac se apagó,

En sangre se ahogó,

Las ajugas pararon;

Al reloj lo mataron.

 

“Soy como tú, para verte feliz”.

 

Las horas no existían,

El agradecimiento tampoco,

Los minutos se resistían,

Y un segundo era poco.

 

Una reparación,

Parece solución,

Hubo resistencia,

Amor sin prudencia.

 

“Es que un reloj ya no eres”.

 

Ahora le incomodaba,

A la mano le pesaba,

Retirarlo tocaba.

 

“Pulsera agárrame,

No me quiero ir,

Aunque sea ámame”.

Ella comenzó a reír.

 

Antes de ser desechado,

Observaba su reemplazo.

Escuchó algo ya comentado,

Pulsera otra vez con su lazo.

 

“Me gusta tu sonido,

Jamás algo así he oído,

Pero yo no hago nada,

Solo hermosa desdichada”.

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Diego Marroquin.
Published on e-Stories.org on 06.07.2018.

 
 

Comments of our readers (0)


Your opinion:

Our authors and e-Stories.org would like to hear your opinion! But you should comment the Poem/Story and not insult our authors personally!

Please choose

Vorig bericht Volgend bericht

Meer uit deze categorie "Droefheid" (Poems in het Spaans)

Other works from Diego Marroquin

Vond je dit een leuk artikel? Kijk dan eens naar het volgende:

Amor pasado repetir para dejar de existir. - Diego Marroquin (Liefde & Romantiek)
Apocalypse now - Heino Suess (Droefheid)
A little rain of Irish blessings - Jürgen Wagner (Verjaardag)