Julio Medina

Escurriéndose en la existencia

Cae el telón vetusto,
no lo miro ni lo pienso,
si con nada lograré alcanzarlo.
¡Ni tan siquiera puedo caminar
con el de nuevo;
tremendo susto me han causado
esas huellas soltadas!
Llenas las marcas, mojadas,
escurriéndose en la existencia misma,
disipadas en el sereno,
deshaciéndose con el viento…
Una prolongada conclusión
de un umbral
sin aparecerse hasta el final.
Nunca se termina de alcanzar,
y el telón de seguido repite…
¡Y todo se rehace tantas veces!
Provocando extensa locura;
¡y esta interrumpida cordura
cambia las cosas al revés!
Encuadrando un circo vicioso
dentro de la armadura,
en donde nada fluye,
y ausencia versátil solo le ves.
 
Julio Medina
4 de octubre del 2016
 

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Julio Medina.
Published on e-Stories.org on 05.10.2016.

 
 

Comments of our readers (0)


Your opinion:

Our authors and e-Stories.org would like to hear your opinion! But you should comment the Poem/Story and not insult our authors personally!

Please choose

Vorig bericht Volgend bericht

Meer uit deze categorie "Eenzaamheid" (Poems in het Spaans)

Other works from Julio Medina

Vond je dit een leuk artikel? Kijk dan eens naar het volgende:

Olvidé vestir de faldas a la luna - Julio Medina (Liefdesverdriet)
Fin d´Octobre à Avignon - Rainer Tiemann (Eenzaamheid)
Fin d´Octobre à Avignon - Rainer Tiemann (Eenzaamheid)